80
غزل شمارهٔ ۲۱۶۹
غبار یأسم به هر تپیدن هزار بیداد می نگارم
به سرمه فرسود خامه اما هنوز فریاد می نگارم
به مکتب طالع آزمایی ندارم از جا نکنی رهایی
قفای زانوی نارسایی دماغ فرهاد می نگارم
اگر به بر عشق تار مویی رسم به نقاش آن تبسم
ز پردهٔ دیده تا به مژگان چه حیرت آباد می نگارم
ز سطر عنوان عجز نالی مباد مکتوب شوق خالی
ز آشیان شکسته بالی پری به صیاد می نگارم
تعافلت کرد پایمالم چسان نگریم چرا ننالم
فرامشیهای رنگ حالم فرامشت باد می نگارم
نه گرد می فهمم از سواری نه رنگ می خواهم از بهاری
شکستهٔ کلک اعتباری به اوج ایجاد می نگارم
درین دبستان به سعی کامل نخواندم افسون نقش باطل
کمالم این بس که نام بیدل به خط استاد می نگارم