ز ناله ای که کنم کوه را ز سنگ برآرم

نفس قدح به کف و ناله گل به چنگ برآرم

فرنگ را چو غبار از جهان رنگ برآرم

چو سایه آینه ای را که من ز زنگ برآرم

زآب آینه من هم سرنهنگ برآرم

نفس دمی که بر آرم همان خدنگ بر آرم

چه صنعت است که مو از خمیر سنگ بر آرم

جز این که خار تکلف ز پای لنگ برآرم

خوش است جام می از شیشه ها به رنگ برآرم

روم جنون کنم و پوست زین پلنگ برآرم

که من چو صبح نفس زبن قبای تنگ برآرم

به حیرتم من بیدل دگرچه رنگ برآرم