فارغ است از صاف ، درد جام ما

تکمه دارد جامهٔ احرام ما

روغن گل بخت از بادام ما

پخته می جوشد خیال خام ما

داد تحسین می دهد دشنام ما

گر نباشد بحث ما الزام ما

بی نفس تر از هوای بام ما

ریشهٔ این دانه دارد دام ما

کوس زد در بی نگینی نام ما

آفتاب کشور ایام ما

خانه تاریک است ازگلجام ما

یک خط است آغاز تا انجام ما

برکه خواند بیکسی پیغام ما

آه از بی صبری ابرام ما

تا کجا بی لغزش افتدگام ما