به سودای هوس عمری درین بازارگردیدم

ندیدم جز ندامت ساز استغنای این محفل

فلک آخر به جرم قابلیت بر زمینم زد

به این گرد علایق نیست ممکن چشم واکردن

به هر بیحاصلی بودم جنون انگارهٔ حرصی

خرابات محبت بی تسلسل نیست ادوارش

وفا تا ناتمامی بگسلاند رشته ها سازش

درین گلشن جهانی داشت آهنگ تمنّایت

قناعت عالمی دارد چه آبادی چه ویرانی

به قطع هرزه گردی ها ندیدم چارهٔ دیگر

شعور عالم رنگم به آسانی نشد حاصل

خرام یار در موج گهر نقش نگین دارد

به هر جا موج می پیچد به خود گرداب می گردد

ز خود رفتن بهاری داشت در باغ هوس بیدل