به چاک صد گریبان خویش را از خود برون کردم

که هرجا جلوه کرد آسودگی وحشت فزون کردم

برای چشم بند هر دو عالم یک فسون کردم

جهان برخصم جست و من همین خود را زبون کردم

چمن گل ، شیشه قلقل ، یار مستی ، من جنون کردم

به چندین دور ساغر شیشه ای را سرنگون کردم

غباری را به ذوق جانکنی ها بیستون کردم

درین خجلت سرا کاری که می باید کنون کردم

به تکلیف خرام سایهٔ گل نیلگون کردم

من از شمشیر بیدادش نمردم بلکه خون کردم