نه عبادت ، نه ریاضت کردم

میهمان کرمی بود خیال

هر چه زین مایده ام پیش آمد

خلق در دیر و حرم تک زد و من

گردم از عرصهٔ تشویش گذشت

خاک را عرش برین نتوان کرد

عافیت تشنهٔ بیقدری بود

آگهی رنج پشیمانی داشت

بی دماغ من ما و نتوان زیست

شوق بی مقصد و، دل بی پروا

تا شدم منحرف از علم و عمل

مغفرت مزد معاصی بوده ست

هیچم ازکرده و ناکرده مپرس

هرچه از دست من آمد بید ل