چنین کز گردش چشم تو می آید به جان انجم

تو هر جا می خرامی نازنینان رفته اند از خود

سر زلفت ز دستم رفت و اشکی ریخت از مژگان

شبی با برق دندان گهر تاب ات مقابل شد

بود بر منظر اوج کمالت نردبان گردون

چه امکانست سعی دل تپیدن نارسا افتد

نیاز آهنگ توفان خیال کیست ؟ حیرانم

جفا خیز است دهر اینجا مروت کو محبت کو

زگردون مایهٔ عشرت طمع دارم و زین غافل

دماغت سر خوش پرواز وهم است آنقدر ورنه

تمیز سعد و نحس دهر بی غفلت نمی باشد

مخور بیدل فریب تازگی از محفل امکان