ز پیچیدن جهانی رشته می بندد بر انگشتم

اشارت گرکنم از دور می گردد تر انگشتم

سنان ها می کشد عمری ست بر یکدیگر انگشتم

ببندد نامه بر، ای کاش بر بال و پر انگشتم

چه دارد مدعی با من مگر بوسد سر انگشتم

همان چون شمع ازتسلیم بر چشم تر انگشتم

گلوی حرص می افشارد از انگشتر انگشتم

قلم برکهکشان می راند تحریک سر انگشتم

صدا خواهد کشید اکنون ز طبع ساغر انگشتم

که خاتم هم قدح کج کرده می آید در انگشتم

که فریادی ست چون منقار بلبل در هر انگشتم

که در دست ضعیفیها ز جسم لاغر انگشتم