شبی مشتاق رنگ آمیزی تصویر دل گشتم

غباری بودم از آشفتگی نومید آسودن

ستم از هیأت تسلیم خوبان شرم می دارد

وبال موی پیری در نگیرد هیچ کافر را

حیا ضبط عنان آتش یاقوت من دارد

ز دقت تنگ کردم فطرت ارباب دانش را

قناعت هر چه باشد زحمت دلها نمی خواهد

به دل چندان که می جویم سراغ خود نمی یابم

سحر هر سو خرامد شبنم ایجاد عرق دارم

بهار رنگم از آسودگی طرفی نبست آخر

تلاش شوق از محرومی من داغ شد بیدل