غبار من به فضا ماند کز سراغ گذشتم

چو عمر هرزه خیالان به لهو و لاغ گذشتم

به بال بلبلی آتش زدم ز باغ گذشتم

ز بس بلند شد این نشئه از دماغ گذشتم

چو می ببوس لبی از سرایاغ گذشتم

ز صدهزار شبستان به یک چراغ گذشتم

گر این بلاست رهایی من از فراغ گذشتم

ز دوستی به پل بستن جناغ گذشتم

ز کاروان به دراهای بانگ زاغ گذشتم

که من ز آتش سوزنده هم به داغ گذشتم

به پای خفتهٔ بیدل ز باغ و راغ گذشتم