هرگه به برگ و ساز معیشت گریستم

چون شمع کلفت سحری داشتم به پیش

نقشی بر آب می زند اجزای کاینات

چون ابرم انفعال به دور حیا گداخت

ای شمع سعی عجز همین خاک گشتن است

از بسکه درد بی اثری داشت طینتم

بیدردی ام کشید به دریوزهٔ عرق

یک اشک گرم داشت شرار ضعیف من

حسرت شبی به وعدهٔ دیدارم آب کرد

روزی که اشک شد گره دیدهٔ گهر

هر جا طمع فکند بساط توقعی

اندوهم از معاصی پوچ آنقدر نبود

بیدل گر آگهی سبب گریه ام مپرس