چو گوهر آخر از تجرید نقش مدعا بستم

نگین خاتم ملک سلیمان نیست منظورم

دبیر کشور یأسم ز اقبالم چه می پرسی

فراغ از خدمت تحصیل روزی بر نمی آید

عدم آیینهٔ تمثال ما و من نمی باشد

فغان در سینه ورزیدم نفس خون شد ز بیکاری

کم مطلب گرفتن نیست بی افسون استغنا

ندارد بی دماغی طاقت بار هوس بردن

خمار حرص می باید شکست از گردباد من

دماغ وضع آزادی تکلف برنمی دارد

سخن از شرم عرض احتیاجم در عرق گم شد

بهارستان نازم کرد بیدل سعی آزادی