به سعی ضعف گرفتم ز دام خویش نجستم

ز بس که سرخوشم از جام بی نیازی شبنم

سراغ گوشهٔ امنی نداشت وادی امکان

گذشت همت ازین نه هدف به نیم تغافل

ز بس که می برم افسوس ازین محیط ندامت

به این ادب فلکم گردهد عروج ثریا

نبود جوهر پرواز دستگاه سپندم

دلیل عجز رسا نیست حیرتم به خیالت

به رنگ آینه کز شخص غیر عکس نبیند

کراست شبهه در ایجاد بی تعین بیدل