هر جا منم تویی ، تویی آنجاکه من نی ام

در عالمی که دم زده ام زان دهن نی ام

یعنی که باعث تری و سوختن نی ام

گر مو شوم که بیش ز موی بدن نی ام

عرض رگ گلم رگ نشتر شکن نی ام

پیچیده ام به پای خود اما رسن نی ام

رنگم بهار دارد و من در چمن نی ام

افتاده ام به غربت و دور از وطن نی ام

هر چند زیر خاک روم درکفن نی ام

کنعانی نقاب درم پیرهن نی ام

نی شد ز بوربا شدن آگه که من نی ام

من رفتنم چو پرتو و شمع آمدن نی ام

گر صد هزار سال برآیدکهن نی ام