تو کریم مطلق و من گدا چه کنی جز این که نخوانی ام

کسی از محیط عدم کران چه ز قطره واطلبد نشان

به کجاست آنقدرم بقاکه تاملی کندم وفا

به فسردنم همه تن الم به تردد آبله در قدم

سحر طلسم هوا قفس همه جاست منفعل هوس

ز کدورت من و ما پُرم غم بار دل به که بشمرم

ز حضور پیری ام آنقدر اثر امتحان قبول و رد

نه به نقش بسته مشوّشم ، نه به حرف ساخته سرخوشم

همه عمر هرزه دویده ام خجلم کنون که خمیده ام

ز طنین پشهٔ بی نفس خجلست بید ل هیچکس