همچو موج آواره می گردد خط پیشانی ام

چون دماغ عندلیب از بوی گل توفانی ام

چون شرار سنگ داغ چشمکی پنهانی ام

نسخه ها بر باد داد این یک ورق گردانی ام

تخته شد هر جا دکانی بود از حیرانی ام

وانما تا کیستم جز خاک اگر می دانی ام

چون گهر بر سر فتاد از شش جهت غلتانی ام

نه فلک پوشد قبا گر یک مژه پوشانی ام

بی تکلف هیچ گنجی نیست در ویرانی ام

بر سر راهی که لیلی پا نهد بنشانی ام

هر کجا باشم شهیدم ، بسملم ، قربانی ام

چون فلک پوشیده چشم عالم عریانی ام