که خونها می خورد تا شیر می گردد سفید اینجا

که سعی هردوعالم چون عرق خواهد چکید اینجا

شکست رنگ امکان بود اگر یکدل تپید اینجا

ز خاکستر شدن گل می کند چشم سفید اینجا

نوایی می رسدکز بیخودی نتوان شنید اینجا

که در بی دست و پایی هم مرا باید دوید اینجا

که هرجا بینوایی سوخت دودش سرکشید اینجا

کمینگاه تغافل شد اگر ابرو خمید اینجا

که تا از خود اثر داری نخواهی آرمید اینجا

که بی سعی شکست بال و پر نتوان رسید اینجا