دو عالم یک درباز است و می جویم کلید اینجا

به سعی نقش پا راهی نمی گردد سفید اینجا

توان گر پای تا سراشک شد نتوان چکید اینجا

به مژگان عمرها چون ریشه می باید دوید اینجا

چه وسعت می توان چیدن زآغوش امید اینجا

چو شیر این سرکه ات از یکدگر خواهد برید اینجا

نمی دانم کدامین بی وفا آیینه چید اینجا

بهار سایه ای رنگینتر ازگل داشت بید اینجا

کفن بردوشی بسمل بود چشم سفید اینجا

ز عریانی برون آ گر توانی شد شهید اینجا

تو هم گرگوش داری ناله ای خواهی شنید اینجا