می کند درس رمی از رنگ و بو تکرار گل

غنچه ها از جوش دلتنگی گریبان می درند

همچو شبنم بایدت حیران به دامن کرد و بس

عافیت مفتست اگر در ضبط خود کوشد کسی

بوی دردی می تراود از مزاج نوبهار

وحشتی می باید اسبابی دگر در کار نیست

طرز روشن مشربان بیگانه از آرایش است

اینقدر زخم آشیان ناوک بیداد کیست

الفت اسباب منع شوق وحشت مشربی است

بلبل ما بیخبر بر شعلهٔ آواز سوخت