در چمن گر جلوه ات آرد به روی کار گل

رازداران محبت پرتنک سرمایه اند

چشم حیران شاهد دلهای از خود رفته است

از رگ تاکم لب امید بی خمیازه نیست

سبحه ریزد غنچهٔ کیفیت این شاخسار

الفت دلها بهار انبساط دیگر است

ناله از انداز جرأت در عرق گم می شود

درگلستانی که رنگ و بوی می سازد بهم

ای شرر در سنگ رنگ آرزو گردانده گیر

در بهارم داغ کرد آخر به چندین رنگ یأس

برنفس بسته ست فرصت محمل فیض سحر

رشتهٔ شمع است مژگانم که گوهرهای اشک