68
غزل شمارهٔ ۱۹۱۰
مگو پیام وفا جسته جسته دارد رنگ
هزار نامه به خط شکسته دارد رنگ
به عالمی که خیال تو می کند جولان
غبار هم چو شفق دسته دسته دارد رنگ
هوای وادی شوق تو بسکه گلخیز است
چو شمع خار به پاگر شکسته دارد رنگ
نه گل شناسم و نی غنچه این قدر دانم
که جلوهٔ تو به دلهای خسته دارد رنگ
هوس هزارگل و لاله گو بهم ساید
کفت همان ز حنای نبسته دارد رنگ
برون نرفته زخود سیر خود چه امکانست
شرار در گره رنگ جسته دارد رنگ
طرب پرستی از افسردگی برآ بیدل
که شعله نیز ز پا تا نشسته دارد رنگ