بجز اینکه ننگ نفس کشی چو خضر ز عمر رسا چه حظ

گل اگر زفرصت رنگ و بو کند آرزوی وفا چه حظ

بپری که آرزویت کشد ز قفس نگشته رها چه حظ

به بهار عشرت این هوا نگشوده بند قبا چه حظ

زتپانچه ای که خورد رخت نرسی به رمز صدا چه حظ

به فقیر اگر نکنی نظر ز گشود چشم غنا چه حظ

قدمی وگوشهٔ دامنی ز خرام آبله را چه حظ

در و دشت پی سپر تو گشت و عیان نشد ته پا چه حظ

بر محرمان قبول و رد زبرو چه غم ، ز بیا چه حظ

چو ز مغز شد تهی استخوان دگرت ز بال هما چه حظ

ره ناله گیر و ز خود برآ سربام و کسب هوا چه حظ