این پرده به هر جا تنک افتد مژه در پوش

رسوایی پرواز به افشاندن پر پوش

ای قطره فضولی مکن اسرار گهر پوش

خاکی به سر وهم فشان رخت دگر پوش

آدم چقدر نازکند، رو، جل خر پوش

دلگیری این خانه به واکردن درپوش

تا جاده و منزل همه در گرد سفر پوش

تا غوطه به شبنم نزنی عیب سحر پوش

یاقوت نمایان شو و خود را به جگر پوش

آن موی میانی که نداری به کمر پوش

حیرت نشود بر طبق آینه سر پوش

بیدل تو همین ریشه به تحصیل ثمر پوش