هرچند آستین گره آرد جبین گشا

گیرم کفت تهی ست ، لب آفرین گشا

راه تراوشی چو ظروف گلین گشا

چین دارتر ز نقش نگین آستین گشا

باری ز اشک شمع سر انگبین گشا

گر مرد قدرتی دلت از بندکین گشا

یاران حذرکنید ز حیز سرین گشا

مژگان به هم نه و نظر دوربین گشا

ای نامجوتو هم ره زبرزمین گشا

گوهر به سوزن نگه واپسین گشا

اینجا نشانه هاست ، تو شست ازکمین گشا