کو ذوق نگاهی که به هنگام تماشا

چشمم به تمنای توگرداند نگاهی

شد عمروبه راه طلبت چشم نبستم

هشدارکه این منظر نیرنگ ندارد

تا آینه ات زنگ تغافل نزداید

چون شمع حضوری نشد آیینهٔ هوشت

زان حلقهٔ عبرت که خم قامت پیری ست

حرمانکدهٔ انجمن حال ندارد

فریادکه چشمی به تأمل نگشودیم

مضمون جهان راچقدر قافیه تنگ است

مانند شرر توأم ازین غمکده گل کرد

بیدل به گشاد مژه زحمت نپسندی