جز ستم بر دل ناکام نکرده ست نفس

یک نگین وار در این کوه چه سنگ و چه عقیق

زندگی سیر بهارست چه پست و چه بلند

زین قدر هستی مینا شکن وهم حباب

فرصت چیدن و واچیدن خلق اینهمه نیست

تابع ضبط عنان نیست جنون تازی شوق

رفت آیینه و هنگامهٔ زنگار بجاست

غیر فرصت که در این بزم نوای عنقاست

که شود غیر عدم ضامن جمعیت ما

معنی اینجا همه لفظ است ، مضامین همه خط

هر دو عالم به غبار در دل یافته اند