یعنی غبار ما به سر نام و ننگ ریز

چندی به جام وهم شراب ترنگ ریز

خونت نماند برجگر از چهره رنگ ریز

ما را بجای آبله در پای لنگ ریز

بر شیشه خانهٔ هوسی چند سنگ ریز

گوهر نبسته ای چو عرق بی درنگ ریز

آیینهٔ خیال ز داغ پلنگ ریز

یک برگ گل زعالم تصویر رنگ ریز

پرواز ناله در پر و بال خدنگ ریز

یارب دل گداختهٔ ما ز سنگ ریز

خونم بر آستانهٔ دلهای تنگ ریز

چون تار، ساز آنچه نداری ز چنگ ریز

خون فسرده ای که چه گویم چه رنگ ریز

یاد از غبار ماکن و طرح فرنگ ریز

این قطره را همان به دهان نهنگ ریز