آینه صیقل زن و نقش جهان در آب ریز

زین تماشا جمع کن مژگان و رنگ خواب ریز

ای حیا آیینهٔ ما هم به این آداب ریز

آب گرد و بر غبار خاطر احباب ریز

تا توانی بر سر خاکم شراب ناب ریز

چون نوا بر در زن از هر ساز و بر مضراب ریز

گردبادی جوش زن خاکی در این گرداب ریز

بعد از این رنگ خمی بیرون این محراب ریز

خاکی از بنیاد ما بردار و بر سیلاب ریز

ای مصور در صدف خشک است رنگت آب ریز

تا تویی در هرکجایی سایهٔ مهتاب ریز