خارخارت کشت و پیش حرص بیکاری هنوز

می شماری گام و راهی می کنی قطع از هوس

زین بیابان آنچه طی گردید جزکاهش که داشت

ریشه ات بگسیخت ساز اندیشهٔ مضراب چند

صبح جزشبنم گلی زین باغ نومیدی نچید

عبرت آفات دهر از خواب بیدارت نکرد

جان پاکی، تاکی افسردن به کلفتگاه جسم

چشم بندی بی تمیزی را نمی باشد علاج

غنچه تاکی در عدم بفریبد افسون گلش

همسری با ذره ات آب حیا در خاک ریخت

بر در هر سفله می مالی جبین احتیاج

نیست بیدل هرکسی شایستهٔ خواب عدم