دل از فسون تعلق نگاه در زنجیر

امل به طبع نفس صبح محشری دارد

چه ممکن است ز سودای طره ات رستن

به ساز زندگی آزادگی نیاید راست

به هر صفت که تامل کنی گرفتاری ست

به جرم زندگی است این که می برند به سر

چو بخت ، یار نباشد، به جهد نتوان کرد

نشانده ام به سر انتظار جنون

هجوم ناله ام ، از راحتم مگو بید ل