سعی نفس کفیل توست زحمت جستجو مبر

درخط مرکز وفا ننگ بلند و پست نیست

داغ فسون هستی ام معنی دل ز ما مپرس

شرکت انفعال خلق جوهر نشئهٔ حیاست

عمرگذشت و می کشد ساز ادب ترانه ام

دل به ادبگه وفا داشت سراغ مدعا

درخور عرض راز دل بخیه گشاست زخم لب

طور ز آه بیدلی سینه به برق داد و سوخت

آینه زنگ خورد و رفت صیقل ما چه ممکن است

عجز به سر نمی کشد غیر کدورت از صفا

طاقت یک جهان طلب در دل بی دماغ سوخت

بیدل اگر نشسته ایم راه هوس نبسته ایم