در گلستانی که سرو او نباشد جلوه گر

دست جرأتها به چین آستین گردد بدل

تا کند روشن سواد مصرع ابروی او

بر ندارد دست زنگار از کمین آینه

در تمیز آب و رنگ سرو و گل عاری مباش

عالم امکان نمی ارزد به چندین جستجو

محو شوقم ، تهمت آلود فسردن نیستم

قصه ها محو است در آغوش بخت تیره ام

اندکی پیش آ ، که حیرت نارسای جرأت است

دل نه تنها بیدل از برق تمنا سوختیم