با سجده بسازید که اجزای زمینید

چندانکه نشان کف پایید جبینید

در خانه نیرنگ حنابندی زینید

فردا که گذشتید نه آنید نه اینید

دامن ز غباری که نداربد بچینید

گاهی زتکلف ته پا نیز ببینید

کم نیست که چون ذره به خورشید قرینید

تا صبح قیامت نفس باز پسینید

ای کامن دمی چند به یکجا بنشینید

در حوصله های مگس و پشه طنینید

چشمی بگشایید که نام چه نگینید

صد سال گر آیینه زدایید همینید