دوستان در گوشهٔ چشم تغافل جا کنید

خاک بر فرق خیال پوچ اگر باز است چشم

غیر آزادی که می گردد حریف سوز عشق

ساقی این بزم بی پرواست مستان بعد ازین

غیرت آن قامت رعنا بلند افتاده است

می کند یک دیده ی بیدار کار صد چراغ

زین عمارتها که طاقش سر به گردون می کشد

چارسوی اعتبارات از زیانکاری پر است

آسمانها در غبار تنگی دل خفته است

جز فراموشی ز ما بیحاصلان بیحاصلست

شیوه ادبار زیب جوهر اقبال نیست

از فضولی منفعل باشید کار این است و بس

شور و شر بسیار دارد با تعلق زیستن