صبحی به گوش عبرتم از دل صدا رسید

دریاست قطره ای که به دریا رسیده است

سعی نفس ز دل سر مویی نرفت پیش

مزد فسردنی که به خاکم قدم زند

آسودگی به خاک نشینان مسلم است

دنیا که تاج کج کلهان نقش پای اوست

طبع ترا مباد فضول هوس کند

عشاق دیگر از که وفا آرزو کنند

چون ناله ای که بگذرد از بندبندنی

تا وادی غبار نفس طی نمی شود

بر غفلت انفعال و به آگاهی انبساط

از خود گذشتنی ست فلک تازی نگاه

خون دلی به دیده بیدل مگر نماند