خیال چشم که ساغر به چنگ می آید

به حیرتم چو نفس قاصد چه مکتوبم

کجا روم که چو اشکم به هر قدم زدنی

چه همت است که نازد کسی به ترک هوس

دل از فریب صفا جمع کن که آخرکار

به گمرهی زن و از منت خیال برآ

غبار دل ز پر افشانی نفس درباب

اعانت ضعفا مایهٔ ظفر گیرید

خموش باش که تا دم زنی درین کهسار

به هر نگین که نهی گوش و فهم نام کنی

ز خود به یاد نگاه که می روی بیدل