صد جاده از یک آبله کوتاه می شود

منزل مکن بلند که بیگاه می شود

آدم مصور از کلف ماه می شود

فقر آن زمان که گل کند الله می شود

کم نیست اینکه نام گدا شاه می شود

چشم از بلندی مژه ات چاه می شود

کوه از صدا خفیفتر ازکاه می شود

وضع تواضع آب رخ جاه می شود

انجام رغبتش همه اکراه می شود

پا خصم دامنی ست که گمراه می شود

هر گه نفس بلند شود آه می شود

این عالم است کار که دلخواه می شود

اینها فسانه ای ست که کوتاه می شود