دل ز هر اندیشه با رجی مقابل می شود

آفت اشک است موقوف مژه برهم زدن

لب فروبندیم تا رفع دوبی انشا کنیم

گاه رحلت نیست تحریک نفس بی وحشتی

خامشی را دام راحت کن که اینجا بحر هم

گرد بیقدری عروج دستگاه حاجت است

آنقدر آبم ز ننگ منت ابنای دهر

دمگاه عشق خالی نیست از نخجیر حسن

مرگ صاحب دل جهانی را دلیل کلفت است

عالمی را کلفت اندود تحیر کرد ام

مژده ای بیدل که امشب از تغافلهای ناز