چون شود مینا صدای کوه قلقل می شود

دور لطف از باد برگشتن تغافل می شود

خار پا چندان که می آرد برون گل می شود

اختیار آنجا که درماند توکل می شود

کز نم پیشانی من شیشه پُر مُل می شود

رفته رفته نقش پا درگردنم غل می شود

آهن ازگل کردن زنجیر بلبل می شود

زبن هوای تند شمع عالمی گل می شود

گر نفس دزدی دو عالم یک تامل می شود

گاو و خر را آدمی گفتن تنزل می شود

هر سخن کاینجا سر زلف است کاکل می شود

آه از آن جنگی که میدانش سر پل می شود