خواهش از ضبط نفس گر قدمی پیش شود

هرکه قدر پس زانو نشناسد چون اشک

می کشد خون امید از دل حسرت کش ما

لذت وصل تو از کام تمنا نرود

نیست دور از اثر غیرت ابروی کجت

چشم ما حلقه به گوش است به نقش قدمی

فرصت ناز غنیمت شمر ای شوخ ، مباد

آب یاقوت زآتش نتوان فرق نمود

راحت اندیش مباشید که در وادی عشق

گفتگو کم کن اگر عافیتت منظور است

نکشی پای ز دامان تغافل که شرار

رشتهٔ سازکرم نغمه ندارد بیدل