138
غزل شمارهٔ ۱۴۹
گداز سعی دلیل است جستجوی تو را
شکست آینه ، آیینه است روی تو را
ز دست لطف و عتابت در آتش و آبم
بهشت و دوزخ ماکرده اند خوی تو را
به هرطرف نگری، شوق ، محو خودبینی ست
دکان آینه گرم است چارسوی تو را
به ترهات مده زحمت نفس زاهد
که ازاثر، نمکی نیست های وهوی تورا
ز خاک میکده سرمایهٔ تیمم گیر
که هیچ معصیتی نشکندوضوی تورا
به چاک جیب سحر فکربخیه برباد است
گسسته اند چو شبنم ز هم رفوی تو را
چه لازم است کشی انتظار تیغ اجل
فشارآب بقا بس بودگلوی تو را
بود به جرم درستی شکست کار حباب
پری ست آنکه تهی می کند سبوی تورا
غم شکنجهٔ اوهام تا به کی خوردن
به رنگ آن همه نشکسته اند بوی تورا
زفرق تا قدم افسون حیرتی بیدل
کسی چه شرح دهد معنی نکوی تورا