سحر شوم همه گر بر سرم غبار نشیند

دمی که موج نشیندگهر نار نشیند

حه ممکن است که نقش کسی دوبار نشیند

مگر خطی کشد از جام و در حصار نشیند

که بی اشارهٔ انگشت زبنهار نشیند

ستاره سوخته هرجا به زنگبار نشیند

که نقش پا به سر بام نیز خوار نشیند

همان ز تنگی اخلاق در فشار نشیند

ترنجبینست چو شبنم به نوک خار نشیند

وگرنه چشم که داردگر این غبار نشیند

اگر به خانه نشیند که زین سوار نشیند

غبار خیزد ازبن دشت و انتظار نشیند

به منزلیم اگر ناقه زبر بار نشیند

ترنگ شیشه در اجزای کوهسار نشیند