مفلسی دست تهی بر سودن ارزانی کند

چشم من از درد بیخوابی در این وادی گداخت

از حیا هم شرم می دارم ز ننگ اشتهار

دل به غفلت نه که دردفع تمیز خوب و زشت

جز به موقع آبروریزی ست عرض هر کمال

تا به همواری رسد دور درشتیهای طبع

سبحه را گردآوری چون حلقهٔ زنار نیست

نامه ای دارم بهار انشا که طبع بلبلش

بی تامل هرزه نالیهایم از خود می برد

شرم بیدردی عرق می خواهد ای بیدل مباد