بسکه زخم کشتهٔ نازش تلاطم می کند

چشم بگشا برحصول جستجو کاینجا چو شمع

پختگان دامن ز قید تن پرستی چیده اند

هیچکس از بی تکلف زبستن آگاه نیست

زین نفس سوزی که دارد خلق بر طاق و سرا

پیش بینی کن زننگ حسرت ماضی برآ

دهر لبریز مکافات ست اما کو تمیز

از ادبگاه خموشی گوش باید وام کرد

هر کجا باشد قناعت آبیار اتفاق

رحم بر بی مغزی ما کن که این نقش حباب

بیدل از بس بی نم افتاده است بحر اعتبار