درس تمکین ندهد گرد، رم آهورا

پایه از چشم ، بلند است خم ابرو را

نقش پا، کی کند از خاک تهی پهلو را

باید از عجزکمان کرد خم بازو را

جوهر از موی سر است آینهٔ زانو را

رام دارد نی تیرم به صدا آهو را

چینی بزم جنون باش و صداکن مو را

هیچ دانا زگل شمع نخواهد بو را

پای اگر خواب کند چشم نخوانند او را

سایه دایم به سر خاک کشدگیسو را

ناله آن نیست که ساید به زمین پهلورا

غنچه تا وا نشود جلوه نبخشد بورا