بادهء تحقیق را ظرف هوس تنگی کند

درد را جولا نگهی چون سینهٔ عشاق نیست

بر جنون می پیچم واز خویش بیرون می روم

عیش رسوایی به کارم کوچه گردان وفاست

در خیال راحت از فیض تپیدن غافلیم

همچو آن سوزن که درماند ز تار نارسا

نه فلک در وسعت آباد دل دیوانه ام

غنچه بر یک مشت زر صد رنگ خست چیده است

شکوه مردم ز گردون بیدل از کم وسعتی ست