معنی سبقان گر همه صد بحر کتابند

رحم است به حال تب وتاب نفسی چند

بیش وکم خلق آیت بیمغزی وهمست

جز هستی مطلق ز مقیّد نتوان یافت

عبرت نظران در چمن هستی موهوم

مستی به خروشی است در این بزم که از شرم

پیری تو کجایی که دهی داد هوسها

چون کاغذ آتش زده این شوخ نگاهان

فرصت شمرانیم چه رایی و چه مریی

زبرفلک از منعم ودروبش مپرسید

بیدل مشکن ربط تأمل که خموشان