بیقراران تو کز شوق فنا دیوانه اند

کو دلی کزشوخی حسنت گریبان چاک نیست

غافل ازکیفیت نیرنگ حال ما مباش

از محبت پرن حال خاکساران وف

مو به موی دلبران تکلیف زنار است و بس

عالم کثرت طلسم اعتبار وحدت است

گر خطایی سر زد از ما جای عذر بیخودی ست

هوش ممکن نیست سر دزدد ز فکر نیستی

زاهدان حاشا که در خلد برین یابند بار

این امل فرسودگان مغرور آرامند لیک

جز شکستن نیست سامان بنای اعتبار

دوستان کامروز بهر آشنا جان می دهند

نقد امداد عزیزان تا کجا باید شمرد

صرف معنی نیست بیدل فطرت ابنای دهر