در تلاش خودکشیها شعلهٔ جواله اند

کوهکن تا بی نفس شد کوهها بی ناله اند

کاروان خواب را افسانه ها دنباله اند

شیر می غرند و چون وامی رسی بزغاله اند

رستمند اما بغل پرورده های خاله اند

گر همه اهل خراسانند از بنگاله اند

چون به مینای دل افتادند یکسر ژاله اند

گر همه یک ساله می آیند وگر صدساله اند

بر لب هر بام چون خشث کهن تبخاله اند

زنگیان جامه گلگون ، نوبهار لاله اند

دور گاوان رفت و اکنون حاضران گوساله اند