یاران فسانه های تو و من شنیده اند

نامحرمان انجمنستان حسن و عشق

غافل ز ماجرای دل و وحشت نفس

خلقی نگشته محرم ناموس آبرو

گرفیض اشک حاصل موی سفید نیست

جز شبههٔ حضور به دوران چه می رسد

عشاق سرنوشت کلیم و نوای طور

رمز تجرد به فلک رفتن مسیح

لب خشک می دوند حریفان ز ساز جسم

هرجا نوای عین و سوا می خورد به گوش

صور است شور دهر و کسی را تمیز نیست

افسانه نیست آینه دار مآل شمع

جمعی نبرده راه به حرمانسرای عمر

بیدل شهید طبع ادب را زبان کجاست